رویای پائیز(به بهانه تولدم شانزده هم مهر)

من رویای پائیزی ام
در نیمه ای از مهر
با طلوع فجر
ازپشت ابرهای باران زای گیلان
دیده گانم به آسمان
سراسر اشک وبغض
نهادم پای خویش بر زمین
اطرافم، غرق شادی وسرور
درونم غوغا و شور و فغان
پس از گذشت سالیانی
از مهر و بی مهری
دانستم دلیل گریه هایم را
وا مانده از خیل دوستان
 جا مانده از کاروان عشق
پاهایم همچون میخ فرو رفته در خاک
دوستانم پر کشیده در افلاک
جدا مانده ازهم و دور ازهم
زجه ام برای امروزم بود
  

  "محسن کاجاوی"