پاییز در گذر است نازنینم.

پاییز در گذر است نازنینم
همسرعزیزم
پائیز این سال وعمری از یک فصل دیگر،از سال یکهزاروسیصدو نود و دو در حال گذر است از قدیم گفته اند جوجه را آخر پائیز میشمرند.وما از امروز باید بشمریم جوجه هایی که در این نه ماهه پرورش داده ایم چند تا بوده است.
 چند دل شکسته ایم؟ چند نفر را از خود رانده ایم؟ اشک چند نفر را جاری کرده ایم؟
یا اینکه چند دل بدست آورده ایم؟چند گل  لبخند بر لبان دیگران کاشته ایم؟و چند دل شکسته را التیام بخشیده ایم؟
 نازنینم، میدانی در این راه پر از نشیب و فراز که ما اورا زندگی مینامیم چند بار دستان ما از هم جدا شد اما باز هم با عقل و تدبیر وراهنمایی دل دوباره دستان یکدیگر را فشردیم وبه جاده اصلی بازگشتیم آیا پس از هر  رفتن وبرگشتن برای خود عبرتی گرفتیم؟ یا برای دیگران عبرت شدیم؟ وزمانی نیز در این زندگی کورانی بود که با تلاش و زحمت از طوفان رها شدیم وعشق مان زبانزد دیگران شد…
دلبندم، مگر در این مسیر من بجز تو کدامین یار دلسوز را دارم چه کسی را دارم که اگر از راه ماندم دستان مرا با مهر بگیرد ومرا از زمین بلند کند ؟ چه کسی اگر از درد نالیدم دستان پر مهر خود را بر بازوان خسته ام بکشد؟ راستی بتو گفته ام هر بار بر درد های من دست میکشی از آرامش تو، آرامشی نصیبم میشود که گویی در بهشت خداوند غوطه ورم.
دلاآرامم،دل من فقط در کنار توست که آرام میگیرد.خدا نکند در این پائیز دل انگیز دلت را آزرده باشم، خدا نکند چشمانت را نمناک کرده باشم.
عزیزترینم، میدانی همه خاطرات زندگیم با توست وهمه دوست داشتن ها را با تو دوست دارم. دوست دارم باتو طلوع خورشید را بنگرم، دوست دارم غروب خورشید را زمانی که در افق قرمز میشود و در اعماق خزر فرو میرود دست در دست هم بنگریم وتو شادمانه لبخندی بزنی ومن آنروز گفته بودم که آن نور گویی خون عاشقان است که در خزر جاریست و هر روز غروب با افق خورشید بجوشش میاید. و پس از آن ما دستان یکدیگر را محکم تر فشردیم.
وزمانی که باران در کناره خزر غوغا بپا میکند وهیچکس را یارای بودن بیرون از خانه نیست چند بار در بالای موج شکن نشستیم وبیکران دریا را  نظاره گر شدیم ؟ یادت هست؟ که از بارش باران چنان خیس بودیم که دیگر دنبال هیچ جان پناهی نمیگشتیم؟ وسرما چه بیرحمانه تازیانه باد رابصورت ما مینواخت وما عاشقانه به هم نگاه میکردیم.راستی در آن زمستان بالای موج شکن چرا سرما را احساس نکردیم وماندیم؟میدانی؟ گرمای عشقت هیچ گاه نگذاشت سرما بمن نزدیک شود.
 عزیزکم، باتو این خزان هم برایم بهاری بود وبگذشت. ببخش مرا اگر نتوانستم مثل تو عاشق باشم، ببخش مرا اگر نتوانستم مثل تو صبور باشم، ببخش مرا اگر نتوانستم خوبی را از تو فرابگیرم، اما هر چه هستم وهر که هستم عاشق توام. راستی امروز به تو گفتم چقدر دوستت دارم؟ اگر فراموش کردم مراببخش.  
                                                                                                                                       (محسن)
                                                                                                                  (از نامه ها ی من به همسرم پائیز92)