دوستم داشته باش … و بگو

دوستم داشته‌باش …
 و نپرس چگونه
و در شرم درنگ نکن
و تن به ترس نده

بی‌شِکوه دوستم داشته‌باش
نیام ، گلایه‌ دارد که به پیشوازِ شمشیر می‌رود

دریا و بندرم باش
وطنم وَ تبعیدگاهم
آرامش و توفانم باش
نرمی و تُندی‌ام …‌

دوستم داشته‌باش …
به هزاران هزار شیوه
و چون تابستان مکرر نشو
بیزارم از تابستان

دوستم داشته باش … و بگو
که نمی‌خواهم بی‌صدا دوستم داشته باشی

و آری ؛
عشق را در گوری از سکوت نمی‌خواهم

دوستم داشته‌باش …
دور از سرزمین ظلم و سرکوب
دور از شهرِ سرشار از مرگ‌مان
دور از تعصب‌ها ، دور از قیدوبندهاش

دوستم داشته‌باش …
دور از شهرمان
 که عشق به آن پا نمی‌گذارد
 و خدا به آن نمی‌آید

       "نزار قبانی"