تنــــها گریـستــــم

دیشــب به یاد تــو تنــــها گریـستــــم                

مستــانه گریـــه کردم و دریـــا گریستم

طوفان غم چو داد گلستان دل به بــاد               

بر حــــــــال زار پـــرپــــر گلــــها گریستم

من بـودم و خیـال تـــو در نیمـه شــــب             

بر بخت خویش و این دل شیدا گریستم

بیخود شـدم ز گریه و رفتم به اشتیاق              

ســودای دل نمــــودم و آنجـــــا گریستم  

در جســتــجوی او مــن آواره ابـــــــروار             

بر کـوه و دشت و دامن و صحـرا گریستم 

هر چـند نکته سنـج سخن آورم ولیــک               

شــب در خیال لعـــــل شکر خا گریستم