خوابی شیرین

 خوابی شیرین
 که در انتظار تعبیرش نبودی،
 بارانی
 که دانه دانه تمیز می‌شود
 و روی گونه‌ی من می‌نشیند،
 کاسه‌یی از صدف که فرشتگانش پاک کرده‌اند
 تا از لبخندت پر شود.

 این جایی تو
 در آتش دست‌های من
 و تشنه و بی‌امان می‌باری
 می‌باری
 و تسکینم می‌دهی.
     (شمس لنگرودی )