بی شباهت به آدم...

     بدون اینکه بدانی به یک نقطه خیره میشوی 

     خوردن غذا که دیگر هیچ 

     بی زمان بی مفهوم بدون هیچ طعمی 

     مثل خودت سردو بی مزه 

     لباسهایت هرروز گشاد تر از دیروز 

     مو هات ژولیده که با هیچ شانه ای براست نمی آیند 

     صورتت به یکباره ره صد ساله میرود

     مخت هنگ کرده با تعدادی آی سی ها سوخته

     هیچ چیز در ذهنت جای نمی گیرد 

     شبها خاطراتت را مرور میکنی تا خوابت ببرد

     تنهایی از تو موجودی میسازد بی شباهت به آدم...   

                                                                         (محسن کاجاوی)